Wisteria chińska Glicynia

Wisteria chińska (Wisteria sinensis)

Gatunek ozdobnego pnącza, należący do rodziny bobowatych. Roślina występuje w stanie dzikim w środkowych Chinach, jest uprawiana w wielu krajach świata. Nazwa wisteria wywodzi się od nazwiska amerykańskiego anatoma – Caspara Wistara. Kwitnące pnącze o silnym wzroście, prawoskrętnie wijące się pędami. Może osiągać wysokość powyżej 10–18m, rosnąc 1–3m na rok. Liście ałobrzegie, nieparzystopierzastozłożone z 7–13 listków, skrętoległe, kształtu jajowatopodłużnego. Kwitnie od maja do czerwca. Kwiaty motylkowe, z dużym odgiętym żagielkiem z dwoma wyrostkami u nasady, w zwisających gronach do 30 cm długości, niebieskofioletowe. Grona wyrastają na końcach krótkich bocznych pędów lub tegorocznych długopędów. Spłaszczone strąki długości 10–15cm, owłosione, zwykle z kilkoma nasionami. Wiszą zamknięte na gałęziach do wiosny. Na korzeniach gatunku można szczepić odmiany. Korzenie mają zgrubienia zaopatrujące roślinę w związki azotowe (bakterie brodawkowe), co jest cechą wszystkich roślin z tej rodziny. W uprawie spotyka się również inny bardzo ozdobny gatunek z odmianami o różnych barwach kwiatów (jasnofioletowe, niebieskie, białe, różowe): glicynię japońską (Wisteria floribunda).